Het is rust in de tuin. Maar zeker geen rust in de keuken. Tenminste….het is alle dagen druk, behalve vandaag.
Vandaag heb ik me lekker bezig gehouden met de kerstboom, de aankleding in huis, het wegwerken van een opdrachtje, mijn haar verven, lekker douchen…en nu even op de bank, niks! En ik vind het helemaal niks. Ik ben helemaal geen type voor niks. Ik word zenuwachtig van niks. Ik ga me vervelen van niks.
Volgens Teun moet ik leren niks doen. Ik doe eigenlijk nooit niks. Toen ik zwanger was van de kinderen heb ik ook nooit precies begrepen hoe je je zwanger moet gedragen en het fenomeen niks doen snap ik ook niet helemaal. Het enige moment van de dag dat ik niks doe is sóchtends een minuutje of tien. Heerlijk even een kopje thee, even rustig zitten. Maar de rest van de dag krijg ik het niet voor elkaar. Ik schrijf etiketten tijdens het koffiedrinken of schil alvast appeltjes voor een taart. Eigenlijk verzin ik altijd wel iets. En ik doe het niet bewust hoor omdat ik niet stil wil zitten. Maar het is zo gemakkelijk…Als ik toch even zit, dan kan ik net zo goed even….
Nu in het mobiele internettijdperk werkt het ook zo dat ik sávonds terwijl de rest van de familie op de bank zit ik nog steeds recepten aan het zoeken ben op het internet of aan het kijken ben naar achtergronden van bepaalde gerechten. En zo doe ik weer niet niks. En op dit moment ben ik naar de bank gestuurd. ‘Ga maar even niks doen!’ En dat doe ik…Even niks. Maar ondertussen schrijf ik wel even een stukje.
