Mijn oudste zoon is een echte oliebol. Geboren op Oudejaarsdag! Een goede reden om nooit weer oliebollen te bakken en me te storten op verjaardagstaarten zou je denken. Maar nee. Mijn nu al weer dertien jarige oliebol is geboren met het Syndroom van Down en heeft een hekel aan drukte. Zijn verjaardag vieren we dan ook al een aantal jaren niet meer groots. De kerstboom gaat traditiegetrouw de 30e de deur uit en de pan met zonnebloemolie staat de 31e gewoon op het vuur. Misschien wel juist omdat opa’s en oma’s en mijn broer en schoonzus toch even langskomen om Laurens een kadootje te brengen bakken we juist in het kader van we vieren zijn verjaardag niet, lekker veel oliebollen en appelflappen. Aan het eind van de middag zitten we dan samen met zijn allen lekker aan de grote tafel in de keuken. Met een grote schaal met oliebollen en…taart! Want Laurens is gek op oliebollen, maar ook op taart.
Elk jaar wordt er flink in gegeten. Ook komen er vaak nog wel wat vrienden langs en die gaan weer weg met schaaltjes vol. Ach en als je dan toch aan het bakken bent….De buurman lust ook wel een paar.
Met taart en oliebollen heb je een dubbele redenen om 1 januari aan de lijn te beginnen. Alhoewel dat is niet waar. Je maakt mij niet blij met een zwaar en vet ontbijt. Behalve op 1 januari. Dan beginnen we het nieuwe jaar heerlijk met oliebollen.
