De laatste week van april is begonnen. De natuur is ontwaakt. Niets slaapt nog. Behalve dan de dood gewaande druif van mijn buurvrouw en de appelboom waarvan Lola de bast heeft afgegeten, maar verder is er een explosie van groen, kleur en geur geweest bij ons in de tuin.
Blij word ik van de geur van het eerst gemaaide gras. Warm wordt ik van het gekir van de eerste broedse kip, vol van verwachting neem ik de eerste hap van de pas geplukte spinazie die ik haast uit de grond gekeken heb. Het is geen tuin meer vol beloftes, maar een waargemaakte belofte en een belofte voor nog veel meer.
Mijn harde werken wordt beloond, wat je zaait oogst je ook. Ja, ik wil…zei ik tegen mijn aardbeiplanten en zij zeggen het terug. Vandaag heb ik hun bedje bedekt met mooi vers stro. De talloze bloemknopjes bedanken me in stilte. Het enige minpuntje is de droogte. We sproeien ons suf. Vanaf het avondeten lopen we af en aan met volle gieters.
Mo mijn buurvrouw kwam deze week bij me. ‘Mijn druif is dood! Zegt ze..’Overal lopen de druiven al uit en die van mij doet helemaal niets…!’
Vorig jaar heeft ze flink wat euro’s neergeteld voor een prachtige oude wijnstok. Wit of rood? Geen idee, maar de oude wijnstok ziet er prachtig uit met zijn oude robuuste weerbarstige stam. Vol liefde en zonder groene vingers heeft ze hem veel water gegeven vorig jaar en ik heb samen met haar de wijnstok traditiegetrouw tussen kerst en oud&nieuw de slapende zijscheuten gesnoeid. Dus hoezo dood! Mijn kopje koffie smaakte niet meer. Ik heb wel tien keer gezegd dat het niet kon! ‘Ik geloof het niet, het kan gewoon niet…wat heb je gedaan…!’
Ik heb mijn kopje koffie laten staan. Heb Huub opgepakt en ben met Mo meegegaan naar haar huis. Mijn eerste indruk was: ‘Oh nee toch! ’Maar toen ik dichterbij kwam en de veerbaarheid van de uitlopers voelde geloofde ik het niet. ‘Je bent niet dood!’ Absoluut niet.
Mo sputterde nog wat:’ H. zei dat hij dood was en mijn schoonmoeder die jarenlang een bloemenzaak heeft gehad zei dat hij dood was…’ Mijn ogen laten zich langzaam leiden langs de grillige uitlopers. En ineens, verdekt opgesteld zie ik een ontwakend knopje. Licht gezwollen. Ik doe een vreugdegil, roep Mo en zij gilt mee. Samen met Sam en Huub doen we een vreugde dansje in de tuin. Hij leeft…Hij wil nog! Huub vind het dansen leuk maar mist natuurlijk volledig de strekking van het dansje en kijkt ons met een scheef hoofd aan zo van…ehmmm Mam, je doet raar!
Mo belt haar man. Die moet het eerst nog maar even zien. Ongelovige Thomas dat je er bent…
Mijn druiven zijn de slaap volledig vergeten. De bloemtrossen staan fier rechtop richting zon en de uitlopers groeien met de dag. Zoals beloofd krijg ik weer het meest mooie verjaardagscadeau wat een mens zich kan wensen en dat is een boomgaard vol bloesem. ( Of een geit, maar daar kan ik naar fluiten geloof ik.) Rose en wit..Uitbundiger dan je je voormogelijk kan houden.
Alleen ‘Boompje’ Hoe Annalyn de appelboom liefkozend noemt heeft het zwaar. We brengen haar elke dag twee emmers water. Je kunt aan het groen onder de dorre uiteinden zien dat ze wil.
Het zoemt al flink in de tuin. Ook de bijen zijn weer uitgevlogen en ik hoop dat ze zich tegoed doen aan de nectar in mijn boomgaard en zorgen voor een mooie bevruchting van alle bloemen zodat we verzekerd zijn van een mooie oogst. Ook Boompje zorgt er vast voor dat we ook van haar een paar mooie appels krijgen. Waarschijnlijk de lekkerste appels ooit.
Over oogst gesproken. Vanavond snoepen we lekker van de rucola en zondag als Huub jarig is beginnen we met een fantastische Rabarber Meringue taart. Vorig jaar voor het eerst gemaakt en het is absoluut een blijvertje.
De meeste bestanddelen voor de taart komen uit eigen tuin, dat is natuurlijk het leukst. Wil je de taart ook maken…geen probleem. Hieronder het recept…
Rabarber Meringue taart
• Boter om in te vetten
• 4 eieren
• 125 gram zachte boter
• 325 gram + 4 eetlepels suiker
• Snufje zout
• 3 zakjes vanille suiker
• 150 gram bloem
• 2 theelepels bakpoeder
• 5 eetlepels melk
• 6 eetlepels amandelschaafsels
• 500 gram rabarber
• 1 pakje vanille kook pudding
• 400 ml slagroom
• Poedersuiker om te bestuiven
Verwarm de oven voor op 150 graden
Vet twee springvormen van 24 cm doorsnede in. (Ik gebruik altijd een spuitbus, lekker makkelijk) Splits de eieren en klop de boter met 125 gram suiker, zout en 1 zakje vanillesuiker tot een romig mengsel. Roer de eierdooiers er 1 voor 1 door. Spatel de bloem en het bakpoeder er door en roer de melk er in kleine scheutjes door. Verdeel het beslag over beide vormen.
Klop de eiwitten stijf en voeg tijdens het kloppen de overgebleven suiker toe. Klop tot er mooie pieken ontstaan. Verdeel het eiwit over de beide springvormen. (op het beslag dus.
Strooi over beide vormen 3 eetlepels amandelschaafsel en bak de bodems 25-30 minuten in de oven. Laat de bodem even afkoelen, na 15 minuten uit de vorm halen en op een rooster verder laten afkoelen.
Was de rabarber en snijd het in stukjes. Breng het met 100 ml aan de kook en 2 eetlepels suiker. Roer de pudding met 6 eetlepels water glad en roer het door de rabarber. Laat het mengel 1 minuut koken en laat een beetje afkoelen. Verdeel het gelijkmatig over 1 van de taartbodems.
Klop de slagroom stijf, voeg de 2 zakjes vanillesuiker toe en 3 eetlepels suiker. Strijk de slagroom over de rabarberpudding en leg de andere taartbodem er op. Bestrooi met poedersuiker.
Eet smakelijk!
En natuurlijk nog even een update van de moestuin..
