Mieke, Slakken en bij de konijnen af....

Wat een week….
Ineens bedenk ik me dat ik al een paar weken niet getwitterd, geblogd, gesms-t, gemaild of op een andere manier GE-communiceerd heb met de rest van de wereld. En dat terwijl er een hoop te vertellen en te doen is geweest bij ons op de hobbyboerderij. We hebben ons iets vergaloppeerd op onze Bugs en Lola en Mieke is ook gearriveerd. Het slakkenalarm alarmeerd hevig en door de regen is mijn moestuin geëxplodeerd. Fantastisch gewoon.
Maar we beginnen bij Bugs. Bugs is ons super konijn met humor. Bugs liep afgelopen winter gewoon lekker los in onze grote tuin en kwam sóchtends met de zwarte Brahmakip voor het raam staan om te kijken wanneer er nu eindelijk gevoerd zou gaan worden. Een prachtig gezicht. Maar ja…één konijn is natuurlijk maar één. En Bugs smeekte natuurlijk om een Lola. En zoals ik wel meer wensen heb, wilde ik wel een Vlaamse reus. Dochterlief haalde haar zwemdiploma en er was natuurlijk geen mooier kado dan…Je raad het al. Lola! En toen kreeg Lola ineens kindjes. Prachtig. Vier stuks. Een mooie mengeling tussen pa en ma. En zo naïef als ik soms kan zijn leek het me niet nodig om pa direct te verwijderen, want ach, hij ging toch elke keer zo zorgzaam even bij zijn kroost kijken. Maar gisteren, zag ik, toen ik het voer bij ging vullen plukjes haar in het hok. Ik was per direct één en al ontkenning. Maar nadat ik naar mijn mening lang genoeg ontkend had ben ik even gaan kijken. De kleine peuters (vier week oude konijntjes) dartelden er gezellig om heen. Mijn angst bleek gegrond. Niet één, geen drie, geen vijf, maar tien kleine lelijke wurmpjes krioelend in het nestje.


Lola heeft in vierenhalve week 14 jongen gekregen. Arm dier. Hoe gezellig het ook leek en waarschijnlijk ook is. Bugs is terug bij Anita. De dikke zwarte kip. Anita kruipt sávonds op de stok en Bugs hangt er gebroederlijk tegen aan. In elke stad een ander meisje. Maar wel een stuk minder reproductief.
Vorige week is Mieke gekomen. Nou ja, gekomen, beter gezegd gehaald. We hebben haar opgehaald van de boerderij. Maar om eerlijk te zijn was het eigenlijk wel een beetje een sneu gedoe. Volgens de boer moest Mieke nog aan de fles. Nou ik heb van alles geprobeerd, maar dat arme beest zag me aankomen. Toen ik Mieke uit de emmer zag lurken en biks en hooi zag eten ben ik maar eens op onderzoek uit gegaan. En deze dame hoeft echt geen fles meer. Ze was de eerste dagen zeer bang. Maar nu zo langzamerhand gaat het steeds beter. Vandaag heeft ze voor het eerst uit mijn hand gegeten. Ik kan haar nu zo pakken en hoef niet meer achter haar aan. Kortom het komt wel goed tussen mij en Mieke. Ik verheug me al op het kaas maken.



Na die flinke regenbuien is de slakkenpopulatie enorm toegenomen bij mij in de tuin. Ik heb er zowaar wel vijf gezien vanavond. Weliswaar allemaal nog betrekkelijk klein, maar het zijn er toch absoluut vijf te veel. Eigenlijk ben ik natuurlijk tegen gif. En ik spuit ook niets, maar slakkenkorrels van Ecostyle (ongevaarlijk voor andere dieren dan slakken) gebruik ik wel. Want niemand komt aan mijn sla!
Morgen ga ik een workshop geven in theeschenkerij Ewsum. Ik verheug me er erg op. We gaan met de werknemers cup cakes bakken. Op Ewsum werken mensen met een licht verstandelijke beperking. Het is daarom juist de uitdaging om recepten te vinden met technieken die zeer eenvoudig zijn, maar met een verbluffend resultaat. Vandaag van alles uitgeprobeerd en ik heb het juiste recept gevonden. (En dit recept vertel ik deze keer maar lekker niet, want de cup cakes komen bij hen op de kaart!)
Nu lekker mijn bedje in! Ik ben weer uit geblogd. Ik zorg dat ik morgen uitGEslapen ben voor de Workshop. Welterusten!

Om lekker te kunnen slapen heb ik nog flink wat kamille geplukt en gedroogd. Een flinke klus, maar samen met de kinderen hebben we er een hoop plezier aan gehad.

Aardbeienbavarois

Soms moet ik voor mijn werk naar het buitenland. Soms Curacao, soms Oostenrijk of England, maar veelal naar Duitsland. Zo ook afgelopen week. Tijdens mijn trip stond ik in de file. Een lange file naar Karlsruhe. Nederlandse radio was niet meer te ontvangen, dus overgeleverd aan het Duits. Soms hoor je dan toch zeer interessante dingen. In Duitsland is een nieuwe hype. Melkautomaten bij de boer. Een melkautomaat waar je gewoon rauwe superverse melk kunt kopen. Zo uit de koe! Klanten weten dat de melk rauw is en nog gepastiruseerd moet worden. Maar dat neemt niet weg dat veel klanten er gewoon lekker zelf rauwmelkse yoghurt, boter, karnemelk en kaas van maken. Want in Duitsland gebeurt dat nog veel op het ‘platte’ land, maar ook in de steden is het weer helemaal hip om je eigen kaas te maken. Kortom voor bijna het eerst in mijn leven ben ik super hip. Want dit past helemaal in mijn straatje. Zelf kaas maken, genieten van romige eigengemaakte yoghurt, karnemelk en boter. Fantastisch. Thuis heb ik boer Kees. Bij boer kees haal ik ook wel eens wat rauwe melk. Teun en ik maken dan kaas. Het is wel eens mislukt. Maar over het algemeen worden het toch prachtige kleine kaasjes die we moeilijk kunnen laten liggen. Dit is ook de reden dat we ons zo verheugen op Mieke. Nog 1 week en dan sluit Mieke zich aan bij ons steeds meer tellende familie. Afgelopen week werden we blij verrast door vier schattige jonge konijnen van Bugs en Lola. En josefien heeft een nestje gemaakt met maar liefst 14 eitjes. Natuurlijk komt Mieke eerst alleen, maar over een half jaartje heeft Mieke waarschijnlijk haar eerste kindje en dan zijn er dus al twee.
Maar ik ben voor melkverkoop bij de boer. Ik rij er graag een paar kilometer voor om. Bovendien blijft het geld bij de boer. En die kan het wel gebruiken.
De tuin doet het helemaal geweldig. De regenbuien van afgelopen week hebben mijn tuin zichtbaar goed gedaan. En door mijn fanatieke onkruid gewied valt het zowaar mee. In een paar uur was ik de tuin door. De moestuin weer bijna volledig onkruidvrij. Ik zeg ‘bijna’omdat mijn tuin nooit helemaal onkruidvrij zal zijn. Gelukkig niet. Bij sommige mensen lijkt het net of ze er net met de stofzuiger zijn langs geweest. Nou bij mij is het wel netjes..maar zo netjes echt niet. Ons gras is een knollenveld boordevol madeliefjes en her en der paardebloemen. Eigenlijk altijd jammer om te maaien. Wel ontdekte ik een hele hoop rupsjes in de appelboom. Keurig in spinneweb verborgen minirupsjes. Stippelmot schijnt het te heten. Ondanks dat ik liever niet spuit geloof ik toch dat ik de strijd aan ga met deze bladverslindende rupsjes. Gelukkig heeft EcoStyle wat in hun programma.
Eigenlijk gebruik ik het liefst zo weinig mogelijk bestrijdingsmiddelen. Maar na de enorme slakkenplaag van vorig jaar gebruiken we dit jaar concequent slakkenkorrels van EcoStyle en we hebben nog nauwelijks een slak gezien.


De kroppen sla komen nu heel uit de tuin, evenals de andijvie en de aardbeien. Nou ja, wat we tenminste te pakken kunnen krijgen van de aardbeien. Er loopt hier namelijk een klein aardbeien-monstertje rond, genaamd Huub. Vanavond liep hij ook naar de kas. Hij kondigde zijn daden wel aan. ‘Aaaabeiiii? Aaabeiii?’ riep hij toen hij de kas in sloop. Ik kon er niet tegen rennen. Meneer had de dikste en de roodste al te pakken en de kleine peuterhandjes duwden de dikke aardbei in één keer in het kleine mondje. Even aanduwen en het paste precies. Hap, slik, weg. Inderdaad, van kauwen was geen sprake. Hij wilde de volgende al te grazen nemen. Maar dat kan ik gelukkig net voorkomen door hem op te pakken en onder luid protest mee te nemen uit de kas. Onderweg kwam ik Annalyn tegen. ‘Huh! Zijn de aardbeien al klaar…Oohhhh lekker!’ Kortom het wordt vechten voor Teun en mij. Stiekem s’morgens de kas in om zelf de aardbeien te verorberen voor iedereen wakker is. Want dan hebben we geen schijn van kans meer. Het zal weer net zo gaan met de frambozen en de blauwe bessen. Enkel de kruisbessen en de rode bessen blijven hangen (als de vogels me niet voor zijn) tot ik ze geplukt heb en met een beetje suiker door de yoghurt doe.



Mocht je kans zien om aardbeien over te houden dan is dit toetje een aanrader. De kleur is anders dan je verwacht. Namelijk een stuk minder rood. Maar de smaak maakt de vale kleur dubbel en dwars goed. Lekker met een toefje slagroom en een aardbeitje er op natuurlijk.
Aardbeienbavarois
• 4 eierdooiers
• 150 gram suiker plus een beetje voor door de slagroom
• 4 blaadjes gelatine
• 5 deciliter volle melk
• 250 gram aardbeien
• 2,5 deciliter room
De eierdooiers met de suiker opkloppen tot een schuimig mengsel.

De gelatineblaadjes laten weken in koud water.

De melk koken en 1 schep melk bij het eimengsel doen, roeren en dan het eimengsel bij de melk voegen. De geweekte en uitgeknepen gelatine toevoegen en roeren tot deze helemaal is opgelost.

De bereiding laten afkoelen en af en toe even roeren.

De aardbeien wassen, de kroontjes verwijderen en door een zeef duwen. De gepureerde aardbeien door het afgekoelde eiermengsel roeren.

De room opkloppen met een weinig suiker en bij het eier-aardbeienmengsel voegen.
In een met olie ingevette vorm gieten en 24 uur in de koelkast zetten.

De bavarois storten op een schaal.

Natuurlijk ook nog wat foto's. We beginnen met ons aardbeienmonster, met 1 van de nakomelingen van Bugs en Lola..





Moeder en kind



Heerlijke radijzen en beginnende appeltjes...

slasoep en dertig uur in een dag!

Poging honderdzoveel om minimal 30 uur in een dag te krijgen. Teun roept standaard dat ik een beetje in de war ben als hij s’ochtends van me hoort wat ik allemaal van plan ben die dag. Meestal heeft hij ook gelijk hoor..Maar zo nu en dan lukt het ook om een megaberg werk te verzetten. Helaas lukt het me na 38 jaar nog steeds niet om dit een beetje gedoseerd te doen. De-30-uur-in-1-dag-dagen worden meestal gevolgd door een paar totall-loss dagen. Hoe kan ik dit toch beter organiseren de komende jaren?
Helaas is mijn overbuurman overleden begin deze week. In januari misten we hem al. Ik zag hem niet meer lopen. Niet meer rijden..Het was stil rond zijn huisje. Twee wekenlater ben ik maar eens navraag gaan doen. Hij lag in het ziekenhuis. Verwaarloosde hartproblemen.
Toen ik mijn overbuurman voor het eerst zag stond hij in een blauwe tuinbroek, met zijn grijze ringbaardje in zijn voortuintje, te schoffelen. Ik durfde mijn hand er bijna voor in het vuur te steken. Mijn overbuurman MOEST de echte kabouter Plop zijn. Later hoorde ik dat hij niet kabouter Plop was, maar dat hij Evert Snot genoemd werd omdat hij altijd een snotneus had. Ik weet niet wat beter was…Mijn buurman had al een paar jaar zijn hartklachten geheim gehouden. Hij was bang. Eigenlijk was hij eigenwijs, knorrig en bang. Maar met een goed hart. Nou ja, figuurlijk dan. Maar Evert is er niet meer. We hebben hem begraven. De kinderen hebben bloemen geplukt en we hebben ze bij zijn graf neergelegd. Jammer! Ik had Evert alias kabouter Plop alias Evert Snot nog graag een beetje beter leren kennen.
Mijn moestuin daarentegen doet het fantastisch! We hebben inmiddels spinazie, meerdere malen sla, vele kroppen andijvie,rucola, radijsjes, komkommer en allerlei kruiden gegeten uit de tuin. Fantastisch toch? En er is nog een heleboel in aantocht. We hebben net de eerste aardbei uit de kas gegeten. En die was heerlijk. Nog een paar dagen wachten en dan kunnen we met de opbrengst zeker een beschuitje bedekken. Ik verheug me er nu al op.


Vandaag nieuwe Little Gem gezaaid. Even wat anders. Want we zijn op den duur vast wel zat van alle kroppen botersla. Ook heb ik Lolo Rosso en rode kropsla gezaaid. Voor degene die het niet ziet zitten om elke dag ‘SSSSLLLLAAAA!’te eten is Slasoep ook nog een leuk idee. En lekker overigens.
De komende dagen zijn we druk. Druk met het bouwen van een nieuw kippen/geiten/varkens-verblijf. Het frame is af. Nu de rest nog. Op mijn verjaardag kreeg ik zomaar een geit! Een heuse melkgeit. Ze is er nog niet…Het hok is nog niet af. Maar we hebben al een naam voor haar bedacht. ‘Mieke!’ Mieke de melkgeit. Kortom de volgende stap naar zelfvoorzienend leven is gezet. Onze Poulle de Bresse kuikens groeien enorm. Ze eten ook enorm trouwens. We hebben ze nu nog in het kleine kippenhok. Maar zodra het nieuwe hok klaar is kunnen ze over. De grote wijde wereld in. Tenminste ik stel me voor dat het voor een kip zo voelt. Onze ren is enorm groot.
Ook hebben we de(mini) wijngaard geplant. Net echt! 30 wijnstokken hebben we. Rondo en Dornfelder. Dat moet toch een lekker wijntje kunnen worden.
Nu eerst over tot de Slasoep: Verrassend lekker!



Slasoep

1 dikke krop sla
1 el. boter
4 sjalotjes gesnipperd
2 stengels bleekselderij in dunne reepjes
1 el bloem
2 tl suiker
1,5 l. kippenbouillon
2 eierdooiers
1,5 dl. slagroom
zout,peper, nootmuskaat naar smaak.
eventueel een spekjes in kleine blokjes uitgebakken
Was de sla goed met ruim koud water en snijd de sla in reepjes, houdt een paar mooie kleine blaadjes apart ter garnering. De rest in reepjes snijden. Smelt de boter in een pan.
Bak hierin de sjalotjes 2 min zacht en voeg dan de slareepjes toe, 5 minuten bakken.
Strooi de bloem en de suiker over de groenten en roer goed.
Giet er de bouillon op en laat de soep 30 min. sudderen.
Pureer de soep
Roer de dooiers los met de slagroom in een kom.
Voeg een paar eetlepels van de warme soep toe, giet het mengsel dan in de soep.
Breng de soep op smaak met zout en peper en nootmuskaat. Eventueel voeg je wat kruiden toe zoals bieslook en peterselie. Spekjes toevoegen. Garneren met de slablaadjes.
Gelijk serveren. De soep is ook erg lekker met blauwschimmelkaas.
Voor een vegetarische soep groentenbouillon toevoegen en de spekjes uiteraard weglaten.
En dan hebben we altijd de foto’s nog…





Oh ja...de foto van mijn marktkraampje op Ewsum kan er ook wel even bij. Leuk marktje is dat toch!