Weetjes, recepten en verhalen uit de keuken en moestuin van Carolien. Een kokende, bakkende tuinierende en schrijvende moeder van vier. Woont samen met haar vier kinderen in het mooie Groningse dorpje Woltersum.
zondag 11 september 2011
Hammie & Henkie
Onze mini boerderij heeft vandaag weer een enorme uitbreiding ondergaan. Hammie en Henkie zijn vanmiddag bij ons komen wonen. Twee Pietrain biggen van bijna 8 weken oud. Hammie is heerlijk ‘Babe’rose en Henkie is gevlekt. Dat wordt eikels zoeken geblazen.
Henkie en Hammie zijn bij ons gekomen om er voor te zorgen dat wij als de winter eindigd ons van het nodige vlees te voorzien. Wij zijn inmiddels aan het idee gewend. Na de intrede van de Poulle de Bresse kip. Eveneens een zeer bewuste keus zijn we qua vleesvoorziening nu ook voorzien van varkensvlees. De hele winter lang kunnen we nog ons best doen om te leren hoe we de heerlijkste worsten en salami’s kunnen maken. Maar eerst mogen Hammie en Henkie flink groeien en genieten wij van hun aanwezigheid.
Vanmiddag kwamen ze per kist aan. Hun vorige eigenaar had ze net binnen gekregen. Omdat ik alleen thuis was heb ik eerst even een noodhok ingericht onder de overkapping zodat ik samen met Teun de twee heren naar hun definitieve huisvesting kon brengen. De heren lieten flink van zich horen toen ze uit de kist werden gehaald. Maar gelukkig scharrelden ze binnen een paar minuten gezellig rond in het noodhok rond en lieten ze zich de zoete appeltjes uit de tuin van mijn ouders goed smaken. Teun en ik gingen even een kopje koffie zetten om even in rust de heren te kunnen bekijken. Toen we weer buiten kwamen hoorden we ze al heerlijk tevreden knorren. Om de beurt knorden Hammie en Henkie snuffelend door hun hok. Als we te dicht bij het hok komen gaan biggetjes zo staan dat ze je niet aan kunnen kijken. Hieruit blijkt hun intelligentie al. Slimme jongens. Ze scholen met hun neuzen bij elkaar. Jij ziet niks, Ik zie niks..het is hier helemaal oke! Als ze wat in hun oren hadden kunnen doen, hadden ze het gedaan.
Gelukkig lagen ze na een paar slokken koffie heerlijk tegen elkaar aan te slapen.
Na een uurtje snurken vinden we het tijd worden om ze kennis te laten maken met het grote verblijf. We tillen Henkie er uit, Hij giert van angst de arme jongen. Van schrik plast hij over mijn arm heen en ook Teun blijft niet schoon. Goh, wat stinken die jongens zeg. Als je het over geconcentreerd hebt, nou dan is het dat wel…Poeh!
In het grote hok staan de konijnen op hun achterpoten te kijken…Wat gaat er gebeuren…?
Mieke blijft stijf tegen me aan staan. Hammie en Henkie snappen per direct de bedoeling en schuifelen met hun neus het hele verblijf door..Heerlijk vinden ze het. De staartjes flippen van links naar rechts. En hun neuzen wroeten en wroeten.
De kippen lopen stoer richting de varkens, maar vliegen angstig op als de varkens de enthousiasme beantwoorden door naar hun toe te rennen. Mieke maakt de meest gekke bokkesprongen.
De brokken staan met oud brood in de week in de schuur…Voor ons is het tijd voor een douche…
Vlak voor het slapen zijn we nog even gaan kijken. Gewapend met zaklantaarn zijn we naar het dierenverblijf gewandeld. De vijf konijnen stonden parmant op hun achterpoten. Kijkend wat we kwamen doen. Mieke kwam gelijk aangemekkerd toen ze me hoorde. In de grote ren, niets te zien..geen biggetjes. Dan hebben ze dus toch het hok gevonden. We schijnen met de zaklamp het hok in. Alle kippen zitten lekker op hun stok. En daar liggen ze...Lepeltje lepeltje midden in een grote hoop stro. Henkie en Hammie, gebroederlijk naast elkaar in diepe rust. Tevreden en onder de indruk van dat vertederende tafereeltje lopen we terug naar huis.
Welkom jongens..en Welterusten!
Labels:
kruiden,
moestuin,
pietrain,
poulle de bresse,
Varkens,
zelfvoorziend
Abonneren op:
Posts (Atom)