En weg zijn ze...het hok is leeg

Je leeft er een half jaar naar toe. Henk & Hammie groeiden gestaag. Alles geregeld. Slachtblikjes, papieren, vervoer en slachter, en daar gingen ze afgelopen zondag.

We hebben zelf een karretje gekocht om ze te vervoeren. Dus zaterdagavond hebben we ze richting huis gehaald. Het ging verbazend vlot en snel. Dat moest ook wel want zodra Teun en ik even stil stonden werden de graszoden ter plekke omgekeerd. We hadden een hoop gegier verwacht, maar niets was minder waar. Ze waren eigenlijk gewoon rustig en nieuwsgierig. Eenmaal in het karretje, gevuld met lekker fris stro gingen ze rustig liggen. Ze hebben heerlijk liggen slapen. De volgende ochtend hebben we ze naar Zuidbroek gebracht. Kids achterin. We hebben de slachterij bekeken. Alle papieren overgedragen en Henk en Hammie de kar uit gelaten. In de stalletjes richting het einde.

Ze zijn als eersten aan de beurt. Ze stonden voor aan. Ik heb ze allebei nog een aai gegeven. Het klinkt stom. Maar ik mis ze en tegelijkertijd verheugde ik me er op om ze weer op te halen. Doormiddel van een soort koptelefoon (grote tang met doppen) krijgen ze een enorme electrische schok. Ze zijn gelijk buiten bewustzijn. Ze voelen er helemaal niks van. Daarna worden de grote slagaderen doorgesneden. Hun hart stopt binnen een minuut met kloppen.
Nadien worden hun haren er in een grote badkuip afgehaald en worden ze in tweeen gedeeld. De kop komt apart mee en ook de ingewanden gaan mee. Zelfs het bloed wil ik weer mee naar huis. Ik ga er bloedworst van maken. Hier houd ik helemaal niet van, maar ik wil alles gewoonweg gebruiken.
Het is leeg in het hok. De kippen zijn wel blij dat ze weg zijn. Zij waren hun leven bijna niet meer zeker. Vorige week heeft Hammie 1 van de kippen verorbert. Met huid en veer. Het beestje kon niet snel genoeg vluchten in de modderpoel voor de vreetgrage monsters. Toen ik op de hectiek af kwam was de kip al overleden en in stukken gescheurd. Ik heb de kip maar uit het hok gehaald en in de groene bak gedeponeerd. Er was geen kip meer van te maken. Even later zagen we de varkens weer zo fanatiek doen. Mijn dochter liep er heen en zag dat ze toch nog een afgescheurd pootje hadden gevonden. Deze was niet meer af te pakken. Alleseters zijn het. En nu…nu eten wij hun.
Op mijn twitterbericht waarin ik meldde dat we de varkens naar de slachter had gebracht heb ik wel wat reacties gekregen. Hoe kun je nou je eigen dieren opeten??? Ik begrijp het best dat dit voor sommige mensen moeilijk is. Maar ik weet precies wat ze gegeten hebben, ze zijn veel ouder geworden dan hun broertjes en zusjes en bovendien hebben ze flink wat ruimte gehad en hebben kunnen wroeten naar hartenlust. Ook hebben ze een flinke dosis knuffels gehad. Kortom…Ik denk dat ze het beter gehad hebben dan de karbonaadjes bij de slager.
Daarnaast hebben we onze veestapel uitgebreid met 3 eenden. Twee vrouwen en een man. Ze komen van onze achterbuurman. Anders waren ze al geslacht. Nu liggen ze heerlijk in het stro en badderen ze in de lege trog van de varkens.

Mieke is inmiddels hoog drachtig. Ze kan iedere dag bevallen. Haar uiers zijn er klaar voor. Wij ook. Elke twee uur loop ik naar achteren om te kijken hoe het met haar gaat. Ze heeft nog niet eerder gelammerd dus geen idee hoeveel hulp ze nodig heeft. Bovendien wil ik het niet missen. Kortom ik heb mijn hele leven nog niet zoveel naar een geitenkont gekeken, maar ik haal het aardig in de afgelopen weken. Gelukkig vind Mieke het niet genant.

Ook hebben we de eerste eieren in de broedmachine. 20 stuks Poulle de Bresse en 8 Serama eitjes. Er passen 48 eieren in, maar omdat de broedmachine nieuw is wil ik hem niet gelijk volladen. Eerst maar eens kijken wat het doet. We zijn de vorige broedmachine nog niet vergeten. Deze zorgde voor mooi volgroeide kuikens die vervolgens niet uit het ei konden komen en alsnog stierven. Dit was echt heel naar.

Met het brood bakken gaat het overigens goed. Ik krijg het desembakken steeds beter onder de knie. Samen met een vriendin ga ik aan het eind van deze maand een broodbakcursus volgen. Ik ben heel benieuwd hoe de resultaten zullen zijn na de cursus.

Ook beginnen we deze week met een imkercursus. Kortom we hebben het druk. Maar dat is niet erg…allemaal met een goed doel. Weet wat je eet en haal het dichtbij. Niet per definitie biologisch, maar zeker wel dier en natuur vriendelijk.

Maar terug naar Henkie en Hammie…We hebben ze dinsdagmiddag weer opgehaald. Met zijn tweetjes hingen ze gedeeld door twee in de koelcel. De slachter vond dat ze wel wat zwaarder hadden mogen zijn. 70 kilo per stuk ongeveer. Geeft niks, wij vinden ze mooi.

We hebben ze meegenomen, inclusief darm, bloedworstzakken, bloed en de ingewanden. Alles dus…Na thuiskomst merkten we dat we helaas de oren en de hersenen niet mee teruggekregen hebben. Beetje jammer, leer voor volgend jaar.

We hebben ze aan de balken in de schuur gehangen. De bijkeuken hebben we omgetoverd tot slagerij en na een nachtje uithangen hebben we ze samen met een slager bij ons in de bijkeuken verdeeld in hapklare brokken voor de vriezer. Zeer indrukwekkend. De slager was een kennis van een vriend van ons en een absolute vakman. In alle rust heeft hij uitgelegd wat en hoe en waarvoor we het konden gebruiken. Ook sprak hem het idee van alles gebruiken wel aan. We hebben een bakje restafval overgehouden van slechts 720 gram. De rest van de varkens wordt op een of andere wijze gebruikt.
• Het bloed voor de bloedworst
• De lever voor de leverworst en de pate
• De botten voor bouillon
• Het vel voor binding in worsten en snert
• Vetspek voor reuzel en kaantjes en natuurlijk worst
• De koppen voor vlees in de paté

De opbrengst is dan ook grandioos. We hebben inmiddels de buikspek stukken onderverdeeld in speklappen en deels in zeezout met kruiden om er rookspek van te maken. Ook hebben we 1 van de achterpoten van Hammie gebruikt om hem in zout te leggen. Het zal een soort parmaham worden. Met jeneverbessen, peper, majoraan en tijm. De ham blijft een maand in het zout liggen en komt dan net als de worsten aan de balken te hangen. Over 9 maanden is hij klaar…
De bouillon is inmiddels gemaakt en wordt geweckt in mijn hoge druk pan. De pate moet nog, maar de potjes die ik ervoor wil gebruiken heb ik inmiddels in huis. Het wordt vervolgd..