Blinde vlek in mijn groene hart!

Wat heb ik mijn best gedaan de afgelopen maanden. Met veel zorg zaadjes gezaaid, elke dag twee keer gesproeid en de kleine plantjes met zorg gekoesterd tot ze de grond in konden. Prachtige botersla, Little gem, Andijvie, raapstelen, komkommer, pattisons...enzovoort. Niets kon een prachtige oogst nog tegenhouden...Ten minste dat dacht ik. Al een paar dagen houden afschuwelijke verschrikkelijke glibberige naaktslakken huis in mijn mooie moestuin.
Vanmorgen loop ik op Teun zijn klompen, in mijn badjas, genietend van de heerlijk rustige ochtend naar de kas. Een rondje moestuin doet mijn relaxte gevoel omslaan in blinde haat. Overal zijn ze, en overal hebben ze gaten geslagen in mijn prachtig gekoesterd groen. En het erge is dat ik ook nog een grens over moet om ze met mijn blote handen van de inmiddels aangevreten slaplantjes moet halen. Jasses, wat zijn die beesten toch smerig. Ik verzamel een handje vol en gooi ze letterlijk voor de leeuwen denk ik....(Onze kippen lopen direct naast de moestuin, en onze Brahma's zijn niet echt kleine jongens, dus ik denk lekker hapje) Werken die rare kippen gewoon niet mee aan de door mij ingeplande executie. Ze kijken er naar en lopen er weer bij weg. Kortom ik kon met de klompjes aan het kippenhok in om ze nogmaals van de grond te rapen. Ik heb ze maar in een emmer water gegooid. Normaliter ben ik niet zo moordzuchtig, maar in dit geval wordt ik blind. Meestal ben ik in staat om ook de positieve kant van alle wezens (zowel mens als dier ) te kunnen zien. Maar naaktslakken? Ik heb nog geen bewijs gezien hoe zij nu van nut kunnen zijn in ons ecologisch systeem. Vandaag ga ik dus ook maar op zoek naar korrels, heeeel veel korrels. Net als Gargamel die de smurfen uit wil roeien. Ik ga ze krijgen. Allemaal!