Ineens bedenk ik me dat ik al een paar weken niet getwitterd, geblogd, gesms-t, gemaild of op een andere manier GE-communiceerd heb met de rest van de wereld. En dat terwijl er een hoop te vertellen en te doen is geweest bij ons op de hobbyboerderij. We hebben ons iets vergaloppeerd op onze Bugs en Lola en Mieke is ook gearriveerd. Het slakkenalarm alarmeerd hevig en door de regen is mijn moestuin geëxplodeerd. Fantastisch gewoon.
Maar we beginnen bij Bugs. Bugs is ons super konijn met humor. Bugs liep afgelopen winter gewoon lekker los in onze grote tuin en kwam sóchtends met de zwarte Brahmakip voor het raam staan om te kijken wanneer er nu eindelijk gevoerd zou gaan worden. Een prachtig gezicht. Maar ja…één konijn is natuurlijk maar één. En Bugs smeekte natuurlijk om een Lola. En zoals ik wel meer wensen heb, wilde ik wel een Vlaamse reus. Dochterlief haalde haar zwemdiploma en er was natuurlijk geen mooier kado dan…Je raad het al. Lola! En toen kreeg Lola ineens kindjes. Prachtig. Vier stuks. Een mooie mengeling tussen pa en ma. En zo naïef als ik soms kan zijn leek het me niet nodig om pa direct te verwijderen, want ach, hij ging toch elke keer zo zorgzaam even bij zijn kroost kijken. Maar gisteren, zag ik, toen ik het voer bij ging vullen plukjes haar in het hok. Ik was per direct één en al ontkenning. Maar nadat ik naar mijn mening lang genoeg ontkend had ben ik even gaan kijken. De kleine peuters (vier week oude konijntjes) dartelden er gezellig om heen. Mijn angst bleek gegrond. Niet één, geen drie, geen vijf, maar tien kleine lelijke wurmpjes krioelend in het nestje.
Lola heeft in vierenhalve week 14 jongen gekregen. Arm dier. Hoe gezellig het ook leek en waarschijnlijk ook is. Bugs is terug bij Anita. De dikke zwarte kip. Anita kruipt sávonds op de stok en Bugs hangt er gebroederlijk tegen aan. In elke stad een ander meisje. Maar wel een stuk minder reproductief.
Vorige week is Mieke gekomen. Nou ja, gekomen, beter gezegd gehaald. We hebben haar opgehaald van de boerderij. Maar om eerlijk te zijn was het eigenlijk wel een beetje een sneu gedoe. Volgens de boer moest Mieke nog aan de fles. Nou ik heb van alles geprobeerd, maar dat arme beest zag me aankomen. Toen ik Mieke uit de emmer zag lurken en biks en hooi zag eten ben ik maar eens op onderzoek uit gegaan. En deze dame hoeft echt geen fles meer. Ze was de eerste dagen zeer bang. Maar nu zo langzamerhand gaat het steeds beter. Vandaag heeft ze voor het eerst uit mijn hand gegeten. Ik kan haar nu zo pakken en hoef niet meer achter haar aan. Kortom het komt wel goed tussen mij en Mieke. Ik verheug me al op het kaas maken.
Na die flinke regenbuien is de slakkenpopulatie enorm toegenomen bij mij in de tuin. Ik heb er zowaar wel vijf gezien vanavond. Weliswaar allemaal nog betrekkelijk klein, maar het zijn er toch absoluut vijf te veel. Eigenlijk ben ik natuurlijk tegen gif. En ik spuit ook niets, maar slakkenkorrels van Ecostyle (ongevaarlijk voor andere dieren dan slakken) gebruik ik wel. Want niemand komt aan mijn sla!
Morgen ga ik een workshop geven in theeschenkerij Ewsum. Ik verheug me er erg op. We gaan met de werknemers cup cakes bakken. Op Ewsum werken mensen met een licht verstandelijke beperking. Het is daarom juist de uitdaging om recepten te vinden met technieken die zeer eenvoudig zijn, maar met een verbluffend resultaat. Vandaag van alles uitgeprobeerd en ik heb het juiste recept gevonden. (En dit recept vertel ik deze keer maar lekker niet, want de cup cakes komen bij hen op de kaart!)
Nu lekker mijn bedje in! Ik ben weer uit geblogd. Ik zorg dat ik morgen uitGEslapen ben voor de Workshop. Welterusten!
Om lekker te kunnen slapen heb ik nog flink wat kamille geplukt en gedroogd. Een flinke klus, maar samen met de kinderen hebben we er een hoop plezier aan gehad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten