Een hoop uitbreiding...

Er is veel gebeurd de afgelopen weken…Tijd voor een nieuw blog!

Mieke is vijf weken geleden bevallen van twee prachtige witte geite-lammeren. Niks zwart-wit…Maar gewoon spier en spier wit. Dagen, of beter gezegd weken achtereen heb ik om de twee uur het geitenhok bezocht. Alle veranderingen nauwlettend in de gaten gehad en tot drie keer toe ben ik overtuigd geweest van het feit dat Mieke zou gaan bevallen. Ik wilde het niet missen. Zelfs Teun is een aantal keren midden in de nacht voor me gaan kijken om mij wat rust te gunnen. Het kon bijna niet gekker. Mijn buurman heeft meerdere malen de kont van Mieke bekeken. Mijn vader ging trouw om de twee uur naar de kont van Mieke kijken, Jeroen is er een paar keer snachts uitgeweest om naar de kont van Mieke te kijken en ik heb natuurlijk ook iedere twee uur naar de edele delen van mijn toekomstige melkgeit gekeken.

Op zaterdagavond zat ik er volledig doorheen. Ik was moe, had slaap nodig. Het was voor mij extra druk omdat Teun de week ervoor zijn pols had gebroken. Om twee uur heeft Jeroen gekeken en om half zes stond ik weer bij het hok. Mheeeehhhhh, daar kwam Mieke naar buiten en daar kwam een klein Mheeehhhtje achter aan gevolgd door een nog kleinere Mheeehhh. Van blijdschap en vermoeidheid heb ik ook maar een potje staan brullen in het geitenhok. De kleinste was nog helemaal nat. Mieke was apetrots en gelijk op en top moeder. Een bokje en een geitje…Het kon niet mooier.

We hebben ze Baako (eerstgeborene) en Sofie genoemd. Ze groeien als kool en Mieke eet als een slootgraver. Langzaamaan ben ik haar aan het melken. Niet te veel natuurlijk, want er moet genoeg overblijven voor de kleintjes.
Nu zo naar een week of vijf melk ik elke dag ongeveer een liter. Ik heb nu al twee keer kaas gemaakt. Mieke is er al helemaal aan gewend. Mijn buurman heeft een melktafel voor me gemaakt. Prachtig ding.
De eerste paar dagen wilde er niet op. Maar inmiddels weet ze dat ik lekkere schilletjes bij me heb en ze haar geitenmeusli daar krijgt. Ze staat dus al op de melktafel op me te wachten. Weer of geen weer. Regen of hagel. Ze staat op de melktafel met een vragende blik naar binnen te kijken alsof ze klok kan kijken. Baako en Sofie zijn tijdens het melken echte etterbakken. Ze proberen de handschoenen uit mijn jaszak te stelen (wat eigenlijk ook altijd lukt) en ze bijten en kauwen op mijn armen, handen, haar en alles waar ze nog meer bij kunnen.

Ven de eerste melk heb ik verse Chevre gemaakt. Goed gelukt, heel eenvoudig..Maar veel te veel voor mij alleen. Ik ben thuis namelijk de enige die geitenkaas eet. Nu heb ik een gouds kaasje gemaakt. Hij is inmiddels in een pekelbadje geweest. Nu is het tijd om te rijpen.
Mieke heeft inmiddels een flink stuk van onze grasweide in haar bezit. We halen de mest iedere dag weg en zo blijft het een mooi fris graslandje.

Lola onze Vlaamse reus is een week of vier geleden ontsnapt. Ze heeft een nacht samen met haar grote vriend Boris door de tuin gescharreld. Kortom we weten bijna wel zeker dat ze binnenkort weer een nestje krijgt. Dat had voor ons niet per se gehoeven. We hebben nog genoeg konijnen in de vriezer. Maar goed, het is niet anders en we zullen ze met behulp van Lola goed en gezond groot brengen. Wil er nog iemand konijn???
Met de kippen gaat het prima, ze leggen trouw elke dag mooie grote witte eieren. Zelfs Dirk en Josefien leggen netjes elke dag een klein eitje. Ideaal als halve eitjes te gebruiken in recepten. We hebben al flink wat potten Lemon curd gemaakt en natuurlijk ook al heel veel cakes gebakken. Je moet wat. Maar ook verkoop ik eieren die ik over heb.

En dan…de bijen. Teun en ik zijn in maart begonnen met een imkercursus. Afgelopen jaar heb ik al eens bij een imker gekeken. Mooi, bijzonder, interessant, maar tjonge jonge wat ben ik toen gestoken. In mijn nek, vlak achter mijn oor. En aan de achterkant van mijn arm. Ik heb er bijna een week last van gehad. Dus heel happig op bijen was ik eigenlijk niet. Maar uit respect voor het bijzondere volk wilde ik er toch meer van weten. Bovendien zijn er in Woltersum geen honingbijen. De dichtst bijzijnde imker zit in TenBoer of Schildwolde. Zeker 4 tot 5 km bij ons vandaan. We hebben twee weken geleden alle imkermateriaal overgenomen van een man die er niets meer mee deed. Erg blij met onze aankoop. Want als we alles nieuw hadden moeten aanschaffen waren we vele malen meer geld kwijt geweest. We hebben gekozen voor Buckfast volken. Herkenbaar aan hun zachtaardige gedrag. Twee volken zodat we ze met elkaar kunnen vergelijken. Goed voor het leerproces. Het ophalen alleen al was een leerproces op zich. We moesten bijna 220 km rijden om er te komen. We hadden twee broedkamers meegenomen. Maar we waren er om half vier. Een onmogelijke tijd natuurlijk, want de bijen waren nog volop aan het vliegen. Tegen half acht konden we op weg terug naar huis. Wij, Teun en ik, de kinderen en 40000 bijen in de kofferbak. Na nog geen drie kilometer zat de eerste bij op het achterraam... Na vijf kilometer de tweede…
Ik zweette peentjes. Voor de afsluitdijk hebben we beide bijen de auto uitgezet. Alles nogmaals goed nagekeken en gelukkig is het gedurende de hele reis bij drie bijen gebleven. Niemand gestoken. Maar spannend vond ik het wel. Thuis hebben we de bijen op het voor hun gecreëerde plekje gezet. Achter het kippenhok, mooi afgezet. Vliegspleet naar oost-west…Kan niet beter.

De volken vliegen op dit moment dan ook af en aan met stuifmeel van de paardenbloemen. Die groeien hier genoeg. Vandaag hebben we beide kasten van top tot teen bekeken. Om één kast maken we ons een beetje zorgen. De koningin legde weinig eitjes en ook had het volk weinig voer meer. We hebben het volk dan ook maar bijgevoerd met suikerwater. We zijn benieuwd hoe het over een paar dagen is.

De eerste broed in de broedmachine is mislukt. Geen enkel ei was bevrucht. We snappen eigenlijk niet waarom en geven het nog een tweede kans. Nu luchten we de eieren elke dag tien minuten. Misschien dat dat helpt. Nu na 1 week in de broedmachine lijkt 80 procent bevrucht. We zijn benieuwd. Nog even geduld.

Ach, en dan hebben we de moestuin nog…De eerste spinazie is geoogst. De druiven lopen uit. En ik heb al van alles gezaaid en gepoot. Deze week gaan de aardappels de grond in. Ook zaai ik nog de bieten. De boontjes ga ik voorzaaien dit jaar…Genoeg te doen. We hebben vanuit Sicillie diverse zaden meegenomen. Prachtige courgettes en reuzenspinazie....

Wordt vervolgd…